De nieuwste generatie Apple-producten zoals de MacBook Air en iPad Pro zijn uitgerust met de revolutionaire M1-chip. De (sinds lang) eigen computerchip van Apple. Wat houdt die M1-chip nu in, wat kan je ermee doen en wat ben je ermee als zakelijke gebruiker?
De nieuwe MacBook Pro levert grensverleggende prestaties voor professionele gebruikers. Kies uit de krachtige M1 Pro of de nóg krachtigere M1 Max en je vliegt door al je intensieve workflows met een batterij die toch lang meegaat. En dankzij het indrukwekkende Liquid Retina XDR- display en de professionele poorten doe je met MacBook Pro meer dan ooit.
Macs en pc’s hebben normaal gesproken meerdere chips voor onder meer CPU (het brein), I/O (connectiviteit) en encryptie (beveiliging). Met M1 worden deze technologieën gecombineerd in één processor (SoC – System on a Chip), wat leidt tot een ongekende integratie en daardoor betere prestaties met zeer laag energieverbruik. M1 heeft een centrale architectuur met ingebakken geheugen en daardoor een enorme bandbreedte waarin nauwelijks vertraging optreedt. Alle technologieën in de SoC hebben dus toegang tot dezelfde data en moeten deze niet delen met meerdere geheugenpools. Dat leidt dan weer tot betere prestaties en hogere efficiëntie.
De Apple M1-chip is een ARM-processor met bijhorende voor- en nadelen. Alle processors van AMD en Intel zijn gebouwd op de vertrouwde x86-architectuur. Op het moment van het schrijven van dit artikel blijft er slechts 1 aandachtspunt over indien je voor een M1 device kiest, maar ook dit wordt een non-issue naarmate softwarehuizen enkele optimalisaties doorvoeren.
Het grote voordeel van deze ARM-chips zit in de efficiëntie waarmee ze instructies decoderen en over de beschikbare rekenkernen spreiden. Apple M1 is daardoor heel efficiënt in de verwerking van één thread per rekenkern. Bij x86-chips geldt net het omgekeerde. Deze CPU’s zijn minder sterk in de aanvoering van één enkele thread (taak) naar één rekenkern. Mede daardoor voorzien AMD en Intel hun processors van multithreading. Dat betekent dat ze instructies van twee verschillende threads kunnen uitvoeren. Een rekenkern in een x86-processor werkt eigenlijk pas optimaal wanneer deze minstens twee threads moet verwerken. Dit plaatje staat of valt dus met software-optimalisatie. En laat dat nu net een bijzonder sterk punt zijn van Apple. Apple heeft een uitstekend trackrecord op vlak van ondersteuning.
Een potentieel nadeel kan optreden bij heel oude legacy software waarbij het onmogelijk is om de broncode aan te passen. Met dit scenario heeft Apple ook rekening gehouden, want niet elk softwarehuis heeft de mogelijkheden of mankracht van een Adobe (om nu maar een leading softwarehuis op te noemen). Jammer dus voor de zakelijke eindgebruiker? Niet noodzakelijk, we laten je graag kennis maken met ‘Rosetta’.
Helaas heeft niet elke ontwikkelaar de tijd of het budget om snel te schakelen. Daarom heeft Apple Rosetta ontwikkeld. Een stukje software dat zich voordoet als x86-chip zorgt ervoor dat verouderde apps toch werken met M1. Op de achtergrond vindt er dus een soort emulatie plaats waardoor je alsnog x86-software kan draaien. Zijn er nadelen aan verbonden? Ja, maar wederom blijft de schade beperkt, er kan 20% prestatieverlies optreden in vergelijking met een native ervaring van hetzelfde programma. M1 is echter ruimschoots snel genoeg om deze 20% op te vangen, waardoor je dit amper merkt in de praktijk. De oplettende lezer zal zich nu waarschijnlijk ook afvragen of Windows op deze manier nog steeds geïnstalleerd kan worden op de nieuwe Macs met Bootcamp. Dat is helaas niet meer mogelijk, aangezien Rosetta een onderdeel is van het macOS-besturingssysteem. Maar met applicaties zoals VMware Fusion of Parallels Desktop kan je wel een speciale ARM-versie van Windows virtualiseren op de nieuwe Macs.
